Załamanie, depresja, brak motywacji

Nie wiem nawet jak zacząć tego posta. Będzie on bardzo trudny. Po tytule możecie wywnioskować jaki temat zostanie poruszony.

Ostatnio działo się u mnie dużo. Myślę nawet, że dużo to za mało. To co za chwilę przeczytacie, może nie zrobi na Was efektu podziwu. Jednakże, to co chcę Wam przekazać, może pomóc przetrwać gorszy okres w życiu.

Przysięgam, że nigdy w życiu nie czułam się gorzej. Od ostatniego tygodnia tracę nad sobą kontrolę. 

Kawa, sen, powtórzcie tak kolejne 8 dni, a w każdym dniu po 5 razy. Co z tego można wywnioskować? Psychopatka? Załamanie? Co gorsze - depresja?

Otóż moi drodzy NIE. Nie jestem żadną psychopatką. Jestem zwykłą dziewczyną na co dzień uczęszczającą do szkoły, która MA uczucia.

Absolutnie nie mam na myśli miłości. Nie chcę, żeby zaraz powstawały nieprzyjemności. Pragnę jeszcze raz zaznaczyć, że tutaj nie chodzi o miłość. 

Ile razy mieliście tak, że znikąd poznaliście osobę. Na początku hej, później hej, co tam, a na końcu pełne zaufanie i świadomość, że ta osoba będzie zawsze, wszędzie i o każdej porze.

Początek niesamowity. Ciągłe wsparcie, regularny kontakt i poczucie, że ma się siebie nawzajem. 

Parę ładnych, zaprzyjaźnionych, zaufanych miesięcy później, zaczyna się dziać coś, co zaczyna niepokoić na tyle, że wzbudza to podejrzenia o braku zainteresowania, które gdzieś tam w ciągu całej znajomości znikało. 

Co więc robić w sytuacji, gdy zauważacie brak zainteresowania?

Najprościej w świecie będzie o tym porozmawiać. Pamiętajcie, że w jakichkolwiek relacjach trzeba być bardzo szczerym. 

Jednak rozmowa nie zawsze pomaga. Często słyszymy "okej, będę się starał/a", a po tygodniu wracamy do rzeczywistości. 

U mnie nie zabrakło szczerych rozmów. W sumie nie wiem czego zabrakło. Wiem tylko tyle, że naprawdę bliska osoba zatrzymała się na etapie NIE CHCĘ WIĘCEJ. Nie chodzi o pogłębianie relacji, ale o pielęgnowanie tego, co stworzyliśmy. Nic nie może trwać, gdy znajomość pielęgnuje tylko jedna osoba. 

Jednak, gdy zauważasz, że tylko Ty się starasz i masz tego dość, ale jednocześnie bardzo Ci zależy, wiedz, że najprawdopodobniej tkwisz w toksycznej znajomości. Uczucia jakie występują podczas wspólnych chwil są niesamowite, wówczas wydaje nam się, że w końcu będzie lepiej. Ciągłe nadzieje wytwarzają w nas negatywne emocje. Zakończenie takiej relacji boli jeszcze bardziej, bo jest się na tyle wciągniętym i zaangażowanym, że zaczyna tego brakować i pojawiają się pierwsze objawy załamania.

Załamanie odczuwalne jest zarówno psychicznie jak i fizycznie.

Jest to reakcja dość naturalna, ponieważ nasz organizm próbuje radzić sobie z utratą czegoś, kogoś, a co za tym idzie - szokiem.

Często występuje apatia, i chwilowe wycofanie się z podstawowych funkcji życiowych.

Bardzo ważne jest wówczas wsparcie osoby postronnej, ale bliskiej.

Znieważenie stanu załamania prowadzi do większych zaburzeń zwanych depresją. 

Nie doprowadź się do takiego stanu.

Aktualnie jestem na etapie załamania, przechodzącego w stan depresyjny (mój terapeuta to stwierdził). Mój stan pogorszył się brakiem przyjęcia pomocy. Nie chciałam sobie pomóc.

Dlatego alarmuję, jeśli macie problem ROZMAWIAJCIE O NIM, nie duście go w sobie, nie kaleczcie się! Zapamiętajcie, że głodówka, brak apetytu, który jest spowodowany załamaniem, to również okaleczanie się. 

Piszę o tym, ponieważ jestem pewna, że nie tylko ja przechodzę przez taką sytuację. Zapewne przechodziliście przez coś podobnego, lub przechodzicie, a co gorsze będziecie przechodzić. Nigdy nie wiemy kogo poznajemy i czy znamy daną osobę dobrze i jakie ona ma plany na dalszą znajomość. 

Jeśli w relacji nie czujecie się pewni, nie ignorujcie drugiej osoby. Jeśli nie powiedzie się poprzez rozmowę, nie męczcie się. Zakończcie znajomość. Musicie dbać o swoją psychikę. Raz zniszczona już nigdy nie będzie taka sama.